στη ζωη μου.. η ενοια του απολυτου τιποτα.

Σαν γνησια σαπισμενη γατομανα η ταβανοθεραπεια ειναι το φορτε μου. τωρα ομοςη νεα ασχολεια μου ειανι η ντουλαποθεραπεια.Αχ τα ρουχα... μεσα στην ντουλαπα μου προσφερουν αφθορμητα τις δικες τουσ υπηρεσιες και δικες τους εικονες. Ποτε δεν μπορω να βλεπω ενα κινο αντικημενο ως μονο το καθεαυτου αντικημενο...
Βλεποντας το πρωτο ραφι ενα καταμαυρο βουνο στεκει εκει κοντα σε μια μαυρο μοβ λιμνουλα ισος σε ενα δασος απο μικρα μικρα κατακοκκινα φυλλαρακια.
Στο 2 stage, μια μαυρη καμηλα με μια καμπουρα... [ασχεστη αναρωτηση τις ημερας ..( γιατι να μην υπαρχουν πολυμορφηκες καμηλες???)]...ξαμπλωνη σε μια οαση απο τιρκουαζ νερα και ασημενια λουλουδακια ( οχι το συγκεκριμενο μπλουζακι δεν ειναι δικο μου)διακρινοντας μεσα σε αυτο το τοπιο το κεφαλι ενος ραστα μαν.
Στο τριτο και αγαπημενο μου ραφι υπαρχει η ενοια του απολιτου τιποτα για μενα ειναι μια μοναδικη ενοια θελω να την βλεπω παντου.Νομιζω οτι στην ντουλαπα μου διακρινεται ξεκαθαρη.Την βλεπω συχνα απο την τρυπα τις σοδας που εδω και λιγες μερες κιτεται νεκρη στο πατωμα.Την βλεπω στην καταψηξη αναμεσα σε μια σακουλα μπιζελια και ενα κομματι κοτοπουλο.Την βλεπω συχνα στους γεματους δρομους απο κοσμο , παρκαρισμενα τουτου και καταστηματα .
ΣΕ ΕΜΕΝΑ ΠΟΤΕ ΘΑ ΤΗΝ ΔΩ???
Καποιες στιγμες θελω να ειμαι εγω αυτη η ομορφη γλυκια μα και συναμα ροζ ενοια του απολυτου τιποτα.